Ne te gjithe jemi te çmendur

Është pikërisht vera stina e pikut tonë të  çmendurisë. Tash marrin hov gjithë prirjet tona, shpërthejnë talentet e reja dhe ne e realizojmë më së miri veten.

Po, po, unë jam një çmendur që nis e të shkruaj në këtë vapë, kur kisha mundur të kridhesha në det e të flisja me peshqit. Ata do ma kuptonin më mirë se edhe vetë bashkëshorti im hallin. Jam pjellë e një kombi që moti ka dalë nga fiqiri. Kam faj unë?!

Çmenduria po përjeton ekstazën verore. Hidhen fëmijë nga ballkoni a mbyten në kanal thjesht për inat të prindërve, vriten gratë vetëm pse shejtani i bëri gra, çartet kallashi për një fjalë goje, plaçkitet nëpër shtëpi, vidhet, rënohet a pshurrosen monumente kombëtare. Çka na ka mbet më tutje?! Nuk është vera e parë që në pikë të ditës shfaqen maskat e zeza. Kjo ekstazë na zë gati çdo vit dhe asnjë qeveri nuk merr mundimin ta bëjë zap disi, nuk po them ta lidhi fare, por ca ujë të ftohtë ndoshta e kish qetësuar pak. Ujë them edhe unë! Prishtina ka aq pak orë ujë në ditë, saqë është çudi si nuk po përhapet malarja. 

Megjithatë në zëvendësim të kësaj ne kemi rriqërat tona. Edhe ato po përjetojnë ekztazë. Viktimave as emrat nuk ua lexojmë zakonisht në gazeta.  I riu nga Malisheva, thridhjet e katër vjeçarja nga …,  sepse ata janë viktima të rasteve të ndjeshme.  Në 2013 është vërtetë ndjeshmëri të vdesin kaq shumë njerëz nga rriqëra e vocërr. Në fakt, unë nuk i lë fëmijët të luajnë përjashta në bar. Mund të lahen te shatërvani i qytetit e unë i shikoj duke pirë makiato.

Që se mora lajmin e dehjes së Urtakut, as birrë të ftohtë nuk pi më. Jo se jam ndonjë figurë publike, po se punoj në të njëjtin fakultet me të atin e tij, Sabri Hamitin, dhe druhem mos lajmi merr dhenë. Ku i dihet?! Aq më tepër në këtë parafushatë, të gjen belaja nga nuk e pandeh. Mos mendoni që nuk jam aq e çmendur sa ju që mos ta kuptoj se Uraku na mori fytyrën. Por diçka prapë s’ma rrok pse gjithmonë Sabri Hamitin do ta përfshijë ndonjë skandal kështu si kjo ekstaza jonë verore. Që se e plagosën të mjerin, namin po ia bën familja.

Mirëpo kjo çmenduria jonë është aq masive sa e kaplon edhe vetë Zotin. Mjaft t’i dëgjosh të dërguarit e tij te ne, dhe duhet të jesh normal për t’u brengosur seriozisht. Shefqet Krasniqi ka marrë primatin të vlerësojë gjithë klasën politike kosovare. Ai i kalon në sitën e tij hyjnore  gjithë figurat politike. “Ndiqni shembullin e Albin Kurtit”…. “mos ndiqni pallavrat e Burim Ramadanit dhe të partisë së tij, se ata kanë nevojë për vota.” Por unë nuk jam aq normal sa të pyes: Po Albini nuk dashka më vota? E pastaj më vjen keq se as Albini e as Burimi nuk bënë asgjë për t’i merituar gjithë këto “lavde prej te madhit”, të cilat  dashje pa dashje po i bëjnë “viktima” te populizmit.

Viktima tjetër është  rilindase, një nga figurat kryesore të Komitetit të Stambollit dhe të Shoqërisë së të Shtypurit Shkronja Shqip. “ Pashko Vasa ishte një budallë, çfarë është kjo feja e shqiptarit është shqiptaria?!”  vazhdon me shown e tij  hoxhë  Irfani. Po cila është? Ai nuk na tregoi deri në fund të videos se cila ishte feja jonë. Sigurisht që hoxha e di, ai di gjithçka, po nuk guxon ta thotë publikisht. Unë mendoj se feja e shqiptarit, pra feja ime, është çmenduria. Po po, çmenduria. Ndryshe si do shpjegohej që ne nuk heqim dorë asesi prej saj?!

Botuar te Tribuna, Prishtine, Kosove